No3D Corporation

Czarny Rycerz nie był typem który miał w zwyczaju odrzucać wezwania do Wojny. Do końca świata jeszcze daleko, a siedzenie w Niebiosach było nudne. Nie była to co prawda wojna dla której powstał, ale Wojna to Wojna, a Wojna uwielbia Wojny.
Dlatego pierwszą reakcją na pojawienie się w środku kręgu był śmiech. Cichy, zaskakująco... szlachetny.
Wiedział czym jest.
Berserkiem.
Nie było to dalekie od jego prawdziwego celu.

Czarny Rycerz położył dłoń na mieczu który miał przy pasie.
- Oto jestem. Zatem, pytam się ciebie, - zrobił krok w przód patrząc spod żelaznego hełmu, płonącymi jak ogniki ślepiami na dziewczynę - Czy to ty, jesteś mym mistrzem? Czy to ty, wezwałaś mnie abym zniszczył ten świat?! Czy twe pragnienie to Wygrana?! Jeśli tak, powstań! - powiedział, głosem grzmiącym jak grom.

Wojna zastygł na moment w bezruchu. Czy to miał byś jego mistrz? Ta tutaj?! Spojrzał na nią tylko spode łba, wypuszczając powietrze w zdenerwowanym tonie.
Zrobił kolejne dwa kroki w jej stronę.
- Jestem tym który sprowadzi koniec tego świata. Tym który przybywa na Czerwonym Koniu aby zdeptać świat pod kopytami mego marszu destrukcji. Jestem Bogobójcą! - wycedził podchodząc jeszcze bliżej i podnosząc ją jedną ręką, chwytając ją za przedramię, tak aby jej twarz była na wysokości jego twarzy. - Jestem Otchłanią! Przybyłem tu, na twoje zawołanie! To ty wezwałaś mnie na tą wojnę! Jakim prawem nie wiesz czym jestem?! - zawołał. Wolną ręką chwycił ją za policzki i zmusił ją aby spojrzała na krąg. - Jakim cudem wykonujesz rytuał nie wiedząc co robisz?! - to już nie zabrzmiało gniewnie. Bardziej jakby był absolutnie zszokowany.

Lądując na ścianie, Wojna był przez moment zaskoczony, ale zaskoczenie szybko przerodziło się w śmiech. Tym razem gromki. O wiele bardziej radosny.
- Doskonale! Doskonale! - zawołał wstając. - To jest coś na co mogę odpowiedzieć! Walcz o dominacje! Gratulacje! Udowodniłaś mi, że jesteś dość odważna by uderzyć mnie! - znowu zaczął się śmiać i podszedł do dziewczyny. Wyjął miecz i wbił go w ziemię tuż przed nią. Dalej się śmiejąc.
- Stojąc przed Zagładą Świata, masz dość siły by walczyć! Doskonale! Doskonale! - uklęknął na jednym kolanie, teraz mając twarz niżej niż twarz przywoływaczki i chwycił rękę na której miała swoją Pieczęć Komend. Zmusił ją aby położyła dłoń na rękojeści miecza i objął ją swoimi dłońmi.

- Kontrakt jest zawarty! Akceptuje twe przyzwanie! Każda bestia, nie ważne jak niszczycielska, ma chociaż resztki litości. Ale ja nie znam litości! Temu nie jestem bestią! - zaśmiał się znowu, ale tym razem o wiele bardziej mrocznie. - Przetnę ich, rozdepczę ich czaszki, roztrzaskam ich żebra. Wypatroszę ich duszę! W twoim imieniu! Dla twojej wojny! Dla twego życzenia! Od dzisiaj, ty jesteś mą panią! Ten Czarny Rycerz, od dziś służy tobie! - oznajmił. - Zdradź mi swe imię, moja Pani!

- Drżypłoszka! Doskonale! - zawołał. Ale po chwili się zastanowił. - Chociaż nie, moment. To... ciekawe imię, bardzo mało... agresywne. Zupełnie nie pasuje do mojego mistrza. Ale trudno - wstał i wyjął miecz a potem schował go w pochwie. - Przyzwałaś mnie, jako twojego sługę do walki w Wojnie o Świętego Graala. Zrobiłaś to przypadkiem, ale najwyraźniej Graal dostrzegł twoje życzenie i wezwał mnie aby się zjawił. A ja zaakceptowałem, nie dlatego bo sam czegoś pragnę od Graala, ale ponieważ mogę - oznajmił przecierając twarz dłonią - Te znaki na twojej dłoni, to zaklęcia Komend, możesz ich użyć, trzy razy, aby wymusić na mnie jakieś działanie, jeśli zmarnujesz wszystkie, nie masz żadnej możliwości aby wymusić na mnie swoją wolę i mogę cię bezkarnie zabić - dodał. - Nie wiem skąd twoja przyjaciółka wytrzasneła materiały do przyzwania mnie, ale trudno. Ruszajmy! Musimy poznać naszych wrogów! - oznajmił, chwycił Drżypłoszkę pod ramię i ruszył ku drzwiom.

- Włamałaś się do domu swojej przyjaciółki i powaliłaś jej ochroniarzy? - zapytał. Po tym pytaniu zaczął się śmiać. - Chyba będziesz nawet ciekawsza niż myślałem - oznajmił w przerwie pomiędzy śmiechem. Potem podszedł do okna i wyskoczył na zewnątrz. Lądując na prostych nogach. - Jak ja dawno nie miałem okazji walczyć w wojnie! To ekscytujące - stwierdził ruszając przed siebie. - W zasadzie, to gdzie powinienem cię zanieść? - zapytał.

- No, no. Niezła robota - oznajmił widząc powalonych. Powoli zaczął akceptować swoją mistrzynie. Chociaż na poznawanie się jeszcze przyjdzie pora.
Bardziej zaskoczyło go to dziwne uczucie. Już atak? Oh jak doskonale.
- Trzymaj się. - rzucił i przywołał swoją tarczę i postawił mistrzynie na ziemi a potem ustawił ją za tarczą. Zaczął szukać wzrokiem ataku.

Wojna zaczął gromko się śmiać.
- Nie pozwolę wam skończyć dla mnie tej Wojny nim nawet się zaczęła! - zawołał. - Rzucam wam wyzwanie! Zostawcie mojego mistrza, walczcie ze mną! - oznajmił dalej blokując ostrzał. Oznajmił wpatrując się w mężczyznę w czerwieni. - Dajcie mi wyzwanie którego pragnę! - oznajmił sięgając po miecz przy pasie i wyciągając go, po czym wskazując osobę która przed nim wylądowała.

Ostatnio edytowany przez DanatZeppeli (2019-01-31 20:32:55)