No3D Corporation

Browar nie widział niczego innego poza golemem, ignorując Arin. Przeskoczył obok golema wykonując cięcie w jego nogę. A nóż widelec uda się go chwilowo zdestabilizować.
Browar zaczął szukać wzrokiem potencjalnej kryjówki dla kogokolwiek postury sułtana. Może jakaś zasłona? Albo coś podobnego. Cały czas starał się unikać ataków golema, co jakiś czas ciachając dla niepoznaki.

Browar poprawił swoją szczękę pchając ją głownią miecza.
Wstał, obrócił pistolet w palcu i ruszył w kierunku haremu, gotowy przeciąć się przez wszystkie kobiety, jeśli będzie to kinieczne.
- Z drogi kurwa! - wycedzić przyśpieszając.

Z gardła Browara dobiegł paskudny rechot, jakby w swojej naturze był nieludzki.
- Jak bardzo... krwawisz? - zapytał podnosząc pistolet i strzelając w telewizor. - Ile krwi masz w sobie?! Jaki kolor mają twoje wnętrzności? A zresztą, nie odpowiadaj, sam się dowiem! - znowu się zaśmiał i wystrzelił w kolano sułtana. Obrócił miecz w dłoni. Podszedł bliżej. - Vlad był głupcem, zdradzając mnie i wybierając pomoc kogoś takiego jak ty. Bo widzisz, ja, jestem absolutnym, psychopatą! - znowu się zaśmiał. - Powiedział bym, że to nic osobistego. Ale to jest bardzo osobiste - stwierdził i podszedł do sułtana. - Miecz obiecanej zemsty...   - oznajmił i wbił miecz w ciało sułtana. - To nasze ostatnie spotkanie... więc, na razie. Ofiara dla Lukarii! Adnialncalibur! Hahaha! - zawołał i przeciął brzuch sułtana tak żeby jego wnętrzności wypadły na podłogę a jego obryzgała krew. Potem po prostu kontynuował śmiech.

Browar przez moment zaczął kontynuować niszczenie ciała Sułtana zanim przeczytał SMS'a... i zaczął ponownie, tym razem podnosząc telewizor i zaczynając niszczyć go na sułtanie. W zasadzie chwytał losowe obiekty i również niszczył je na sułtanie.
Po paru minutach uspokoił się. I sapiąc głośno strzepał krew z miecza i ukrył go. Dopiero teraz w ogóle zareagował na istnienie Arin.
- Ten gnój... wciąż żyje - wycedził. - Ale przynajmniej, udało mi się cię uratować - zaśmiał się, chociaż teraz zamiast maniakalny śmiech, był to raczej śmiech dumy. - Aah... więc, jak życie? - zapytał po chwili, wciąż oddychając ciężko, ale z wyrazem pewnego zadowolenia na twarzy.

- Nie wiem czy teraz dasz radę stwierdzić jak podobny jest. Chyba wgniotłem mu część twarzy do środka - stwierdził. - Odnośnie konszachtów. Zaufaj mi, Diabeł, Lucyfer, Gwiazda Zaranna, Belzebub, Władca Zła Wszelakiego... i tak dalej, ano Lukarii Silver nie są najdziwniejszym z czym mam pakt - stwierdził. - Ale obiecałem jej dusze tych na których się zemszczę - stwierdził. - A, no i nie tylko przeżyłem strzał w głowę, ale i pobiłem w międzyczasie boga, zaprzyjaźniłem się z niesamowicie uroczą krawcową, przespałem się z matką księżniczki i matkami jej przyjaciółek. W jednym przypadku jej ojciec nas oglądał - wyliczał na palcach swoje osiągnięcia. - A, i byłem w więzieniu prowadzonym przez rasę tak pokojową, że odsetek kradzieży jest poniżej jednego procenta a więźniowie w zasadzie zawsze żałują wszystkiego - dodał. - Odnośnie samego sułtana - wyjął telefon. - Sułtan jest w Imperial City, a Vlad w Khorista City. Zaczął bym od Vlada w sumie - stwierdził. Potem spojrzał na Arii i... zaczął drapać ją za uchem. - Yoshi, yoshi...

- Więc, moja droga kotodziewczynko. Od dzisiaj ja jestem kapitanem statku "S.S.S. zabić Wikinga". Więc, słuchaj się we wszystkim mnie, a zabijemy tych zdradzieckich drani i pomścimy twoich poległych kamratów - oznajmił. Potem przestał ją głaskać. - Więc, co sugerujesz bosmanie? - zapytał i uśmiechnął się cwaniacko.

- A jakaś szybsza droga? Bo nawet mimo wojny jakiś sposób się znajdzie. Zawsze musi się znaleźć - powiedział Browar powoli ruszając do wyjścia z pomieszczenia i wskazujac ruchem głowy żeby szła za nim.