No3D Corporation

Więc dalej go śledzę. Jak będzie w polu kwiatów Orchidei to przy okazji użyję go jako kamuflażu. Ciekawi mnie jak zareaguje na Polę Kwiatów Orchidei które tu jest niedaleko. Jak na nie wejdziemy to jak mówiłam używam jako kamuflażu.

Szacunek dla Orchidei... czyli dla mego środowiska. Eksponuje swój kwiat... największy ze wszyskich. Po tym co ten świat pokazał, giantyczna orchidea nie powinna być niespodzianką. I nie... nie chce go pożreć... za dużo ma na sobie żelaza, a żelaza nie trawie...

Jak pstryknie zdjęcie to podnoszę łeb i spoglądam na niego. Następnie przechylam łeb. Potem całkowicie wstaje i spoglądam na niego w górę przechylając łebek. Mimo wszystko wciąż jestem gotowa do ucieczki... a jeśli zaatakuje... łatwo nie będzie miał.

Cofam się lekko podejrzliwa. Nie przerwyam kontaktu wzrokowego. Mimo wszystko obchodzę go dookoła i uważnie oglądam. Zaciekawiona dotykam tych "rewolwerów" i szturcham jednym z moich górnych kończyn.

Próbuje go chwycić przednimi kończynami... no ale coś się nie udaje. Po chwil próbowania, lampię się na rewolwer... i wystrzeliwuje języki by go chwyciły. Następnie językiem trzymam rewolwer i go oglądam dokładnie. Następnie oddaje mu... może być trochę mokry... ale moje ofiary zawsze krzyczały... "AAAAA MOJA WĄTROBA... ale przyajmiej miłe uczucie... AAAAA MOJA ŚLEDZIONA!"

Ja siadam naprzeciwko niego i też się w niego lampię... bez mrugania. Staram się wyglądać wtedy jak zazwyczaj w pobliżu człowieków albo przyjaznych cykloidów. Mimo wszystko staram się też wyczuć nadciągające zagrożenie. Ciekawa jestem co zrobi.

Zerwałam się i zaczęłam kręcić głową w panice. Wskazuje na jego pociski gdyż wydawały mi się znajome. następnie rysuje X na ziemi. Monarchy nie da się zabić. Nawet ja ledwo wyszłam z pojedynku z nim. Narysowałam Monarchę, potem strzałkę do jaskini. Potem wypuściłam z tyłka sieć w ową jaskinie by zainformować iż jest ona zamknięta w jaskini.