No3D Corporation

Ale zawijkę żeś podał... nic nie skumałem...
A przynajmniej takie były by słowa Browara gdyby akurat nie obudził się ze swojego snu. I gdyby akurat potrafił widzieć narracje.
Jednak nie, Mariusz Piwko powstał ze swojego łóżka ze zmęczeniem wypisanym na twarzy. Przecierając leniwie oczy i patrząc na zegarek w telefonie. Ciesząc się dniem wolnym od pracy i zarazem dzisiejszą premierą gry którą to mógł odebrać.
Uwielbiał RPGi, zwłaszcza gdy nie miały tego systemu walki gdzie niby jest czas rzeczywisty ale z pauzą taktyczną. Zawsze jakoś tak wolał akcje turową. Ale teraz to w zasadzie nie istotne. Poszedł leniwym krokiem do łazienki wziąć szybki prysznic, umyć ząbki i załatwić inne potrzeby fizjologiczne. Nie konieczne w tej kolejności.
Potem było ubranie się w jakieś jeansy, koszuleczkę z w zależności od pory roku, wzięcie bluzy/kurtki/niczego. Najlepiej jakby wziął bluzę z dresu i skórzaną kurtkę.

No i poszedł odebrać swoją grę. Z zamiarem pogrania przez weekendzik.

Kurwy Polaki biedaki, cebulaki.
Co mieszkają w kurwie, kurwy jebane. Jebane polskie kurwy. Co pomarańczy na oczy nie widziały. Tak właśnie pan Testoviron powiedział. A Testo to wielki mędrzec.
No ale chuj tam. Wyjął z kieszeni telefon, wszedł na e-maila i znalazł swoje potwierdzenie zamówienia i podszedł do kasy.
- Dzień dobry. Mam do odebrania tutaj grę... - powiedział. - Lord of Shadows, The Northen Winds - oznajmił pokazując potwierdzenie zamówienia.

Całe szczęście dla Mariusza, dość głęboko wbijał w edycje kolekcjonerskie. Po co mu jakiś bibelot co będzie stał i się kurzył? Unikalny kawałek pancerza w grze też średnio potrzebny zwłaszcza, że mógl po prostu go spiracić albo zmodować. Więc tylko odebrał swoją edycje standardową, która najpewniej była już opłacona, a jak nie to zapłacił, podziękował i poszedł do domu cieszyć się grą.

Cóż, grafika nigdy nie martwiła Browara, tak długo jak historia była dobra, był zadowolony, a w sumie prolog trwający pięć godzin na ogół mu pasował. No ale nie samym aktem człowiek żyje, więc kontynuował grę przez resztę nocy z nadzieją na rozwój fabuły.

Powoli dochodziło do Browara, że raczej nie przetrwa do końca nocy, więc ostatecznie wreszcie zapisał grę, uznając ten moment za dobry na przerwanie rozgrywki, wyłączył grę, odpalił jakiś filmik na youtubie, poszedł zrobić sobie coś do jedzenia i po posiłku iść spać. Chyba był już za stary na siedzenie całą noc przed jedną grą.

- Chuj, chuj, chuj! O kurwa! - to były pierwsze słowa Browara, gdy zrozumiał, że to nie sen. I nie ma co się dziwić, każdy byłby zdziwiony gdyby akurat zaczął spadać.
Przypominając sobie pierwsze chwile Planescape Torment rozłożył ręce i nogi szeroko, starając się jakoś spowolnić swój upadek. Zaczął też chaotycznie szukać wzrokiem jakieogś punktu zaczepienia, który mógłby użyć żeby wylądować.

Otrząśnięcie się z tej jakże fatalnej sytuacji zajęło Browarowi kilka sekund. Na pewno nie było to coś, co chciałby kiedykolwiek powtórzyć. Ale jeszcze szybciej chciał przestać być na szycie latającego obiektu więc zaczął czołgać się w kierunku najbliższego z dwóch włazów w nadziei, że będzie mógł wrócić do bezpieczeństwa jak najszybciej. Modląc się o to, by to nie pogorszyło jego sytuacji.